- ۰ نظر
- ۳۱ شهریور ۹۴ ، ۱۰:۵۷
عدس گوشت نباتی است. ابوالعلاء معری شاعر معروف که گیاهخوار بود به جای گوشت، عدس میخورد. عدس برای افرادی که زیاد کار میکنند و یا زیاد ضعیفاند مفید است ولی در عین حال عدس مضاری هم دارد یعنی مولد سود است و خون را غلیظ میکند، نفاخ و دیر هضم است، خواب پریشان میآورد و برای قوه بینایی زیان دارد. عدس، تن را فربه میکند و برای اعصاب مضر است، مصلح آن روغن و ترشی است.
اگر در خوردن عدس زیادهروی شود خطر ابتلا به مرض قولنج و استسقاء پیش میآید. افرادی که مبتلا به بواسیر هستند نباید عدس بخورند. عدس دارای آهن و کلسیم و فسفر و ویتامین «ب» است و دارای طبیعتی معتدل است. عدس پخته مقوی معده ولی نفاخ است، برای از بین بردن نفخ آن باید عدس پخته را با سرکه خورد. برای تسکین سرفه و درد سینه آب عدس پخته مفید است. عدس پخته خونریزی قاعدگی را نیز منظم میکند و چنانچه با سرکه به صورت ضماد روی ورمهای چرکی گذارده شود ورم را میخواباند. (18)
عدس طبیعت معتدل دارد ولی نفاخ، قابض و کاهش دهنده میل جنسی میباشد. شست و شوی دهان با آب عدس پخته برای درمان جوشها و زخمهای دهان مؤثر است. ضماد عدس با برگ کلم را چنانچه بر روی پستان متورم زنان قرار دهند از انجماد شیر جلوگیری نموده، تورم پستان برطرف میشود. عدس را چنانچه در سرکه بپزند و به صورت خمیری نرم بر روی قطعه پارچهای گذاشته به شکل ضماد در محل ورمهای چرکی (آبسه) قرار دهند آن را تحلیل میبرد.
مسواک زدن با سوخته گَرد عدس، برای سفید کردن دندان مفید است. زیاده روی در خوردن عدس ممکن است عوارض زیر را به دنبال داشته باشد: کم شدن قوه بینایی، سوزش ادرار (دیزاوری)، قولنج، ناراحتیهای عصبی، احتباس حیض (بند آمدن قاعدگی) و درد و شدت بواسیر. (19)
پیامبرصلیاللهعلیهوآله میفرمایند: «عدس بخورید که قلب را رقیق میکند؛ اشک را زیاد میکند و هفتاد پیامبر آن را تقدیس کردهاند». (20)
توصیههای پزشکی:
* چون که عدس حاوی مقادیر نسبتاً زیادی پورین است و بهتر است مبتلایان به نقرس آن را محدود کننده ولی مطالعات نشان دادهاند که پروتئین پورین با منشأ گیاهی تأثیر منفی در روند بیماری نقرس ندارد.
نخود برای مثانه و زخم مثانه مضر است از اینرو باید با خشخاش خورده شود. خوردن نخود سبب ایجاد نفخ و گاز میکند و دیرهضم است.
آشامیدن آب پس از خوردن نخود مضر است.
لوبیاسفید که بهخاطر شکل و شمایلش به آن لوبیای فلفلی یا لوبیای کلیوی هم میگویند، بومی نواحی شمالی کشور هند است. این لوبیا در بین آمریکاییها طرفداران بسیاری دارد.
لوبیاسفید بصورت آبپز مصرف می شود.
لوبیا سفید به علت داشتن پروتئین برای شخصی که مبتلا به بیماری نقرس بوده و اسید اوریک خونشان بالاست مناسب نیست. ضمنا لوبیا به دلیل اینکه گاز زیادی در معده و روده تولید میکند باید به مقدار کم استفاده شود و همچنین با طریقه پخت مناسب آن را قابل هضم کرد.
گاهی استفاده از ضدآفتاب خود میتواند مضر باشد
همگی ما از عوارض و مضرات نور آفتاب
باخبریم و میدانیم که باید از ضدآفتاب کمک بگیریم اما گاهی استفاده از
ضدآفتاب خود میتواند مضر باشد.
اگر مرتکب این ۵ خطا شدهاید همین امروز آن را کنار بگذارید.
*استفاده از کرم ضدآفتاب سال گذشته
شاید
مدت انقضای یک محصول به پایان نرسد اما فیلترهای محافظتکننده از پوست در
برابر اشعه UV با گذشت زمان تاثیرگذاری خود را از دست میدهند. از زمانی که
در تیوپ کرم باز میشود نباید بیش از یک سال تا اتمام آن زمان ببرد.
*شنا کردن فوری بعد از استفاده از کرم ضدآفتاب
کرمهای
ضدآفتاب قابل حل در آب هستند و در این شرایط دیگر اثرگذاری کافی ندارند.
اگر میخواهید کرم ضدآفتاب از پوستتان حفاظت کند حداقل ۲۰ دقیقه قبل از
بیرون رفتن از خانه از ضدآفتاب استفاده کنید و بعد از شنا مجددا به پوستتان
کرم بزنید.
*استفاده از کرمهایی که تنها UVB را بلوک میکند
کرمهایی
که جلوی UVB را میگیرد فقط از آفتابسوختگی پیشگیری میکنند اما اشعه UVA
نیز مضر است. UVA دلیل پیری پوست است و بهتر است هنگام خرید از کرمهایی
استفاده کنیم که جلوی هر دو اشعه را میگیرند.
*قرار دادن کرم ضدآفتاب در معرض نور و گرما
اگر
لب دریا هستید، کرم ضدآفتابتان را روی شنها در معرض نور و گرما رها
نکنید. گذاشتن تیوپ ضدآفتاب در ماشین در بسته درست نیست. سعی کنید بعد از
استفاده آن را در کیفتان یا در محلی سایه بگذارید و حتی اگر ظرف آب یخی
دارید آن را به آب بچسبانید تا خنک بماند.
*استفاده نکردن از آن در تمام نقاط بدن
ضدآفتاب
را مخصوصا در ساحل دریا، باید به تمام نقاط بدن بزنید. گوشها، دستها،
انگشتان پا حتی کشالههای ران را نباید فراموش کرد. برای پلک و لب هم
ضدآفتاب SPF ۳۰ ضروری است